Adam Mickiewicz to jeden z najważniejszych polskich poetów i dramaturgów XIX wieku, który urodził się 24 grudnia 1798 roku i zmarł 26 listopada 1855 roku. Był także eseistą, publicystą, tłumaczem i działaczem politycznym. Jego twórczość wpłynęła na rozwój romantyzmu w Polsce i Europie, co czyni go jedną z najważniejszych postaci literackich tamtej epoki. Adam Mickiewicz był uważany za poetę narodowego w Polsce, na Litwie i Białorusi. W swoich dziełach poruszał tematy związane z historią i kulturą tych krajów, co przyczyniło się do budowania ich tożsamości narodowej. Jego poezja, pełna namiętności i emocji, stała się inspiracją dla kolejnych pokoleń poetów. Adam Mickiewicz był również czołowym dramaturgiem romantycznym, którego sztuki, takie jak „Dziady” i „Konrad Wallenrod”, były porównywane do dzieł Byrona i Goethego. Jego twórczość teatralna miała ogromny wpływ na rozwój polskiej sceny teatralnej i kultury teatralnej w Europie.
Adam Mickiewicz: wiek
Ile lat ma Adam Mickiewicz? W 2022 roku była 168 rocznica jego śmierci
Adam Mickiewicz: wzrost
Ile wzrostu ma Adam Mickiewicz? Brak informacji
Adam Mickiewicz: waga
Ile waży Adam Mickiewicz? Brak informacji
Adam Mickiewicz: biografia, kariera
Adam Mickiewicz, jeden z najwybitniejszych polskich poetów, urodził się 24 grudnia 1798 roku w Nowogródku. Jego ojciec, Mikołaj Mickiewicz, był adwokatem sądowym w Nowogródku, a matka Barbara z Majewskich była córką ekonoma z pobliskiego Czombrowa. Mickiewicz miał dwóch braci: Aleksandra i Franciszka Bronisława.
W latach 1807-1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej w Nowogródku. W 1812 roku jego ojciec zmarł, a Mickiewicz ciężko rozchorował się. W tym samym roku przez Nowogródek przeszły wojska napoleońskie, co prawdopodobnie wpłynęło na późniejszą twórczość poety.
W 1815 roku Mickiewicz wyjechał do Wilna, gdzie podjął studia na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Studiował nauki humanistyczne na trzech wydziałach jednocześnie, a także uczęszczał na wykłady literatury i sztuk wyzwolonych. Trudna sytuacja finansowa rodziny po śmierci ojca zmusiła go do podjęcia nauki w Seminarium Nauczycielskim, co zapewniło mu późniejsze zatrudnienie w szkołach carskich. Studia ukończył w 1819 roku z tytułem magistra.
W 1819 roku Adam Mickiewicz podjął pracę jako nauczyciel w gimnazjum w Kownie, gdzie mieszkał przez cztery lata. Pierwszy rok spędził w folwarku Kartofliszki, w domu dyrektora szkoły Stanisława Kostki Dobrowolskiego, a następnie przeniósł się na kwaterę w budynku szkoły. Nauczyciel uczył literatury, historii i prawa, a w 1822 roku napisał rozprawę, za którą otrzymał tytuł magistra filozofii. Podczas pobytu w Kownie często chodził na spacery do doliny na Zielonej Górze, później nazwanej Doliną Mickiewicza. W tym czasie został także inicjowany w stopniu czeladnika do masonerii.
W 1823 roku Mickiewicz został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie. Po odbyciu kary skazano go na zesłanie w głąb Rosji na posadę nauczyciela z prawem wyboru miejsca pobytu. W latach 1824–1827 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. W Moskwie nauczał polskiego u kilku rodzin, wśród których była poetka Karolina Jaenisch, która została jego narzeczoną w 1827 roku. W Rosji Mickiewicz utrzymywał kontakty z poetami rosyjskimi, takimi jak Aleksander Puszkin, Aleksiej Chomiakow oraz Wasilij Żukowski. Poznał również przyszłych dekabrystów, Bestużewa i Rylejewa. W czasie pobytu Mickiewicz zmuszony był dokonać pewnych skreśleń w swoim dziele Konrad Wallenrod z powodu rosyjskiej cenzury. W przedmowie do drugiego wydania nazwał cara Mikołaja I „Ojcem tylu ludów”.
Okres zesłania zaowocował później napisaniem Dziadów cz. III podczas pobytu w Dreźnie. Końcowy Ustęp Dziadów części III miał charakter osobisty, a Mickiewicz zwrócił się bezpośrednio do poznanych w Rosji dekabrystów oraz przypuszczalnie Aleksandra Puszkina.
Adam Mickiewicz w czasie wojny krymskiej w 1855 roku, po śmierci swojej żony i zostawieniu nieletnich dzieci, udał się do Konstantynopola. Tam stworzył Legion Polski oraz Legion Żydowski, składający się z Żydów, aby walczyć z carską Rosją. Podczas swojego pobytu mieszkał w domu wdowy po kapitanie wojsk tureckich, gdzie niestety zmarł. Nastąpiło to w czasie epidemii cholery, choć pojawiły się też sugestie, że mógł zostać otruty arszenikiem lub doznać udaru mózgu.
Kontrowersje wywołało nie tylko niejasne okoliczności jego śmierci, ale również miejsce pochówku. Pierwotnie zakładano, że jego ciało zostanie pochowane w ojczyźnie, jednak tymczasowo zostało umieszczone w Konstantynopolu. Propozycją było pochowanie go w kościele św. Benedykta lub w osadzie polskiej o nazwie Adampol, ale książę Czartoryski zdecydował o jego pochówku we Francji. Zabalsamowane zwłoki umieszczono w trzech trumnach – cynkowej oraz dwóch drewnianych. Jednakże, zanim ciało zostało przewiezione do Francji, minął ponad miesiąc. W końcu, 30 grudnia 1855 roku, ciało Mickiewicza wyruszyło z Konstantynopola na pokładzie francuskiego parowca Eufrat i przybyło do Marsylii 7 stycznia 1856 roku.
Następnie ciało zostało przewiezione do Paryża i tam pochowane na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency. Jednakże w 1890 roku ciało Mickiewicza zostało przeniesione na Wawel, co dało sposobność do manifestacji patriotycznej.
W 1818 roku Adam Mickiewicz zadebiutował wierszem „Zima miejska” opublikowanym w „Tygodniku Wileńskim”. Początkowy okres twórczości poety, który trwał do 1824 roku, określa się mianem okresu wileńsko-kowieńskiego. W tym czasie Mickiewicz pozostawał pod wpływem Woltera, którego tłumaczył na język polski. Jego poezja była pełna sceptycyzmu poznawczego, krytyki historii i potrzeby racjonalnego poznania. Podobnie jak młody Juliusz Słowacki, Mickiewicz wychował się w miłości do literatury klasycznej. Większość jego wczesnych utworów, napisanych w latach 1818-1821, było manifestem poetyckim dla Towarzystwa Filomatycznego.
W 1820 roku Mickiewicz napisał wiersz „Oda do młodości”, który był jeszcze zgodny z poetyką postklasycyzmu, ale wyłamywał się z ideałów oświecenia. Utwór ten nawoływał do aktywnej walki, wyrażał wiarę w moc rewolucyjnego przemianowania rzeczywistości, siłę młodości i zbiorowości. W XIX wieku często była śpiewana podczas powstań narodowych, a jej przekład pojawił się w prawie wszystkich językach europejskich, wzbudzając wiele kontrowersji, na przykład we Francji. Podobne idee jak w „Ode do młodości” głosiła napisana rok wcześniej klasyczna oda „Hej, radością oczy błysną”, mówiąca o miłości do ojczyzny, nauki, cnoty, męstwa, pracy i zgody. W końcu 1820 roku Mickiewicz opublikował kolejny znany wiersz „Pieśń filaretów”, którego treść odnosiła się z rewolucyjnym przesłaniem do wszystkich kręgów filareckich (filologów, historyków, chemików, matematyków). Początek utworu był naśladownictwem burszowskiej pieśni niemieckiej.
Adam Mickiewicz był polskim poetą, który zmarł w 1855 roku. Już krótko po jego śmierci, jego sława i wpływ na społeczeństwo polskie i artystów i myślicieli w Europie były ogromne. Wiele miast w Polsce i za granicą ma ulice, parki, place i budynki publiczne nazwane jego imieniem. Są też pomniki Mickiewicza w wielu miastach Polski, na Ukrainie, Litwie, Białorusi, w Rosji, we Francji, w Czechach i w Bułgarii. Jego wizerunek został przedstawiony na polskiej monecie o nominale 10 zł i na polskiej monecie kolekcjonerskiej o nominale 100 zł. W różnych muzeach na świecie można zobaczyć wiele pamiątek po poecie, takich jak rękopisy jego utworów.
